De vergeten geschiedenis van vrouwelijke Tempeliers en hun rol binnen de Orde van de Tempel
Wanneer we denken aan de Tempeliers, zien we al snel een broederschap van mannelijke ridders voor ons, gehuld in witte mantels met het rode kruis. De Regel van de Orde, opgesteld door Sint Bernardus van Clairvaux, sloot vrouwen expliciet uit van deelname. Tempeliers waren soldaten van God, en vrouwelijke aanwezigheid werd als een verleiding beschouwd die koste wat het kost vermeden moest worden.
Toch bestaan er uitzonderingen. En wat voor uitzonderingen!
🙋♀️ Waren er vrouwelijke Tempeliers?
Officieel: nee. De regels waren streng. Vrouwen konden geen ridder-tempelier worden. En toch duiken er in archieven, cartularia en historische documenten namen op van vrouwen die nauw verbonden waren met de Orde. Sommigen als weldoeners, anderen als lekenzusters — en een enkele als leider.
👑 De rol van adellijke vrouwen: giften en invloed
Veel adellijke vrouwen steunden de Orde via landgiften, financiële steun of spirituele verbondenheid. In ruil kregen ze bescherming of prestige. Ze werden aangeduid als:
- Donatae (schenksters)
- Consorores (zusters in verbondenheid)
- Lekenzusters
Hoewel ze geen zwaard droegen, speelden ze een sleutelrol in de werking en uitbreiding van de Orde.
🕊️ De Orde van de Tempelierszusters
Een minder bekende historische realiteit is het bestaan van een verwante orde: de Tempelierszusters (Sisters of the Temple). Deze vrouwen leefden volgens vergelijkbare religieuze principes, maar traden bijna nooit op als strijders. Ze ondersteunden de Orde vanuit een kloosterlijke en spirituele rol.
🌟 Ermengarda d’Oluja: het hoofd van een Tempeliershuis
Om verder te kunnen lezen moet u lid zijn van TGDV vzw
