Robert de Craon was een prominente figuur in de geschiedenis van de Tempeliers, een middeleeuwse ridderorde. Hij diende als de tweede grootmeester van de Orde van de Tempeliers van 1136 tot 1147.
Onder het leiderschap van Robert de Craon maakte de Orde een periode van snelle groei en uitbreiding door. Hij speelde een cruciale rol bij het organiseren en consolideren van de Tempeliers, zowel op militair als administratief gebied. Onder zijn leiderschap werden de regels en richtlijnen van de Orde verder ontwikkeld en verfijnd.
Robert de Craon stond bekend om zijn toewijding aan de bescherming van pelgrims en de verdediging van christelijke belangen in het Heilige Land. Hij leidde de Tempeliers in talrijke veldslagen en versterkte hun positie als een van de machtigste militaire ordes van die tijd.
Naast zijn militaire prestaties was Robert de Craon ook betrokken bij het beheer van de financiële zaken en bezittingen van de Orde. Onder zijn leiderschap werden nieuwe commanderijen opgericht en het netwerk van de Tempeliers uitgebreid.
Robert gaf de Spaanse Tempeliers toestemming om een zee-expeditie van ongeveer 70 schepen tegen Lissabon te leiden, maar ook deze eindigde in een nederlaag. In 1139 verzetten de Tempeliers zich tegen een numeriek superieur Turks leger in de Slag bij Tecua ook genoemd de schermutseling bij Hebron, waarbij ze bijna de helft van hun manschappen verliezen.
Helaas kwam er een abrupt einde aan het leiderschap van Robert de Craon tijdens de Tweede Kruistocht, waarin de Tempeliers een nederlaag leden. Hij overleed in 1147.
Robert de Craon blijft een belangrijke figuur in de geschiedenis van de Tempeliers, en zijn leiderschap en bijdragen hebben een blijvende impact gehad op de Orde. Zijn toewijding aan de idealen van de Tempeliers en zijn moedige optreden in de strijd zijn een bron van inspiratie voor vele generaties.
