Richard de Bures was de zeventiende grootmeester van de Tempeliers, een invloedrijke ridderorde tijdens de middeleeuwse kruistochten. Zijn ambtstermijn als grootmeester, die duurde van 1245 tot 1247, viel samen met een periode van uitdagingen en onzekerheid in het Heilige Land. Richard de Bures wordt herinnerd als een vastberaden leider die de Tempeliers door deze turbulente tijden leidde.
Richard de Bures werd vermoedelijk geboren in Bures-sur-Yvette, een plaats in het huidige Frankrijk.
Hij trad waarschijnlijk op jonge leeftijd toe tot de Tempeliers en diende vele jaren in de orde voordat hij werd gekozen als grootmeester in 1245. Hij volgde Armand de Périgord op, die stierf na een ambtstermijn van slechts twee jaar.
De tijd van Richard de Bures als grootmeester was een periode van voortdurende onzekerheid en conflicten in het Heilige Land. Na de verovering van Jeruzalem door Saladin in 1187 waren de christelijke koninkrijken in het Midden-Oosten verzwakt en onder voortdurende druk van moslimlegers. Richard de Bures stond voor de taak om de Tempeliers te leiden en de belangen van de orde te behartigen te midden van deze uitdagende omstandigheden.
Hoewel de ambtstermijn van Richard de Bures kort was, speelde hij toch een belangrijke rol in de verdediging van het Heilige Land. Hij leidde de Tempeliers in verschillende militaire campagnes en belegeringen, waarbij de orde haar vaardigheden als ervaren krijgers toonde. Onder zijn leiderschap vochten de Tempeliers moedig en toegewijd, hoewel de christelijke koninkrijken nog steeds onder grote druk stonden.
Tijdens zijn ambtstermijn zette Richard de Bures zich ook in voor de versterking van de positie van de Tempeliers in Europa. Hij onderhield nauwe banden met Europese koninkrijken en edelen en zocht steun en financiering voor de orde. Hij probeerde de rijkdom en invloed van de Tempeliers te vergroten om zo de capaciteiten van de orde te versterken.
Richard de Bures stierf echter al in 1247, na slechts twee jaar als grootmeester. Zijn dood betekende een verlies voor de Tempeliers, die een van hun leiders verloren in een tijd waarin ze hun positie en invloed in het Heilige Land probeerden te behouden.
De erfenis van Richard de Bures als grootmeester van de Tempeliers is er een van vastberadenheid en toewijding aan de orde, ondanks de uitdagingen waarmee hij werd geconfronteerd. Zijn inspanningen om de Tempeliers te leiden en te versterken in een tijd van onzekerheid verdienen erkenning en waardering in de geschied
