Jacques de Molay

Jacques de Molay was de laatste grootmeester van de Tempeliers, een invloedrijke ridderorde tijdens de middeleeuwse kruistochten. Zijn ambtstermijn als grootmeester, die duurde van 1292 tot 1314, was echter doordrenkt van tragedie en onrecht. Jacques de Molay werd ten onrechte veroordeeld door koning Filips IV van Frankrijk en werd het slachtoffer van politieke intriges en machtsmisbruik.

Jacques de Molay, vermoedelijk geboren in de regio van Champagne in Frankrijk, trad op jonge leeftijd toe tot de Tempeliers. Hij toonde al snel zijn bekwaamheid en toewijding en klom op in de gelederen van de orde. In 1292 werd hij gekozen als grootmeester, een positie die hem zou leiden naar een tragisch lot.

Het was tijdens het grootmeesterschap van Jacques de Molay dat de Tempeliers te maken kregen met toenemende spanningen met koning Filips IV van Frankrijk. De koning was in grote schulden en zag de Tempeliers als een bron van rijkdom die hij kon exploiteren. Onder valse voorwendselen en beschuldigingen van ketterij en andere misdaden werden de Tempeliers gearresteerd en gevangengezet.

In 1307 vaardigde koning Filips IV een bevel uit om alle Tempeliers in Frankrijk te arresteren. Jacques de Molay en veel andere Tempeliers werden gevangengenomen en onderworpen aan wrede ondervragingen en martelingen. Onder dwang legde Jacques de Molay bekentenissen af over vermeende misdaden van de Tempeliers, maar later trok hij deze bekentenissen in toen hij begreep dat ze verkregen waren onder dwang.

In 1312 vaardigde paus Clemens V een decreet uit dat de Tempelorde ontbond en de bezittingen ervan overdroeg aan andere ridderorden. Jacques de Molay en andere leiders van de Tempeliers bleven gevangen, in afwachting van hun proces. Tijdens het proces trok Jacques de Molay zijn eerdere bekentenissen in en verklaarde hij de onschuld van de orde. Dit bracht koning Filips IV in verlegenheid en woede.

Op 18 maart 1314 werd Jacques de Molay samen met Geoffroy de Charney, een andere vooraanstaande Tempelier, op de brandstapel in Parijs verbrand. Terwijl hij stierf, riep Jacques de Molay uit dat paus Clemens V en koning Filips IV spoedig voor Gods rechtbank zouden moeten verschijnen. Zijn vloek werd al snel werkelijkheid, want zowel de paus als de koning stierven binnen een jaar na zijn executie.

De onterechte veroordeling van Jacques de Molay en de Tempeliers is een van de meest beruchte gerechtelijke dwalingen in de geschiedenis.