Gilbert Erail was de twaalfde grootmeester van de Tempeliers, een militaire orde die in de 12e en 13e eeuw opereerde tijdens de kruistochten in het Heilige Land. Er is weinig bekend over Erail’s leven en zijn tijd als grootmeester, maar zijn nalatenschap blijft bestaan in de geschiedenis van de Tempeliers.
Erail werd in de 12e eeuw geboren in Frankrijk en trad waarschijnlijk op jonge leeftijd toe tot de Tempeliers, die op dat moment nog een opkomende orde was. Hij diende onder verschillende grootmeesters voordat hij zelf grootmeester werd in 1193, na de dood van zijn voorganger Robert de Sablé.
Erail nam de leiding over de Tempeliers in een turbulente tijd, omdat de christelijke koninkrijken in het Heilige Land voortdurend werden bedreigd door moslimaanvallen. Hij werkte nauw samen met koning Richard I van Engeland en andere christelijke leiders om het tij te keren en de controle over het gebied te behouden.
Erail leidde persoonlijk de Tempeliers in verschillende veldslagen, waaronder de Slag bij Jaffa in 1192, waarbij de Tempeliers een belangrijke rol speelden in de overwinning op de moslims. Na de dood van Richard in 1199 werd Erail nog steeds geconfronteerd met de voortdurende dreiging van moslimaanvallen en de interne conflicten binnen de christelijke leiders.
Erail stierf in 1200, naar verluidt tijdens een zeeslag tegen de moslims. Zijn dood was een groot verlies voor de Tempeliers, die een van hun meest succesvolle leiders verloren. Erail werd opgevolgd door Philippe de Milly als grootmeester van de Tempeliers.
Als grootmeester van de Tempeliers werd Erail geprezen om zijn moed, strategisch inzicht en vastberadenheid. Zijn nalatenschap blijft bestaan in de geschiedenis van de Tempeliers en zijn herinnering wordt geëerd door degenen die zijn bijdrage aan de orde waarderen.
